گله داران در جوامع روستایی و عشایری در ایران جهت انجام امور گلهداری و مدیریت دامهای خود فعالیتهایی را بهصورت مشترک و در کنار هم انجام میدهند. این همکاری متقابل یا در واقع همیاری نقش مهمی را در بین گلهداران ایفا مینماید. روش مطالعاتی در این تحقیق بر مبنای روشهای پیمایشی است که جهت تولید اطلاعات از روشهای کیفی مشاهده مستقیم، مشاهده مشارکتی و مصاحبه سازمانیافته استفاده شده است. نتایج این تحقیق دربرگیرنده ابعاد مختلفی از دانش بومی از جمله تحلیل شیوه مدیریتی مکانیسم تعاونی سنتی شیررفیق بر پایه همیاری و سنتهای و باورهای محلی مرتبط با آن میباشد. در این تحقیق بر همیاری فصلی در بین بهرهبرداران مرتع تأکید شده که نقش مهمی در استفاده و مدیریت شیر دام و تولید فرآوریهای شیری دارد. نقشهای اجتماعی مختلفی از جمله سرچکنه، چکنه، تراز و چوپان در قالب یک نهاد اجتماعی بنام"چکنه" در مدیریت گله دام حضور دارند. "شیررفیق" یک نوع نهاد اجتماعی برای تقسیم شیر دامها در بین افراد است. این نهاد در بین گلهداران پیوندهای اجتماعی و بازدهی تولید فرآوری شیری را هم از لحاظ خودمصرفی و هم از لحاظ بازاری تقویت مینماید.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |