ارزیابی توان اکولوژیک و شناسایی ظرفیت­های طبیعی هر منطقه به­همراه برنامه­ریزی صحیح می­تواند منجر به بهره­برداری پایدار و مستمر از عرصه­های طبیعی ­گردد. این مطالعه با هدف ارزیابی پتانسیل محیطی اکوتوریسم منطقه طالقان میانی واقع در استان البرز انجام شد. برای این امر معیارهای مورد بررسی به دو گروه مؤلفه­های مؤثر (فاصله از اماکن جاذبه­ای، جاده و مسیرهای دسترسی و توپوگرافی) و مؤلفه­های کم­اثر (پوشش گیاهی، فاصله از منابع آب، فرسایش خاک و درجه حرارت) تقسیم شدند. بعد از طبقه­بندی و امتیازدهی لایه­های مطالعاتی، در محیط نرم­افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی ( GIS ) روی هم­گذاری لایه­ها انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که از مجموع 12/37977 هکتار از مساحت منطقه، 1/3936 هکتار (36/10 درصد) در طبقه S1 ، 12309 هکتار (42/32 درصد) در طبقه S2 ، 52/14797 هکتار (96/38 درصد) در طبقه S3 و 5/6934 هکتار (26/18 درصد) در طبقه عدم شایسته ( N ) قرار گرفتند. نتایج حاکی از این است که فاصله از اماکن جاذبه­ای، جاده و مسیرهای دسترسی و پوشش گیاهی در بعضی از تیپ­های گیاهی از عوامل محدودکننده و درجه حرارت، فاصله از منابع آب، توپوگرافی و خاک نیز از عوامل افزایش­دهنده ظرفیت اکوتوریسم منطقه می­باشند.