این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سیلیسیم در افزایش تحمل به شوری گیاه علف بره‌نئی انجام شد. آزمایش به­صورت طرح کاملاً تصادفی و با دو عامل شوری شامل دو سطح صفر و 100 میلی‌مولار کلرید سدیم و سیلیسیم شامل سه سطح صفر، 75/0، 5/1 میلی‌مولار به­صورت سیلیکات‌سدیم بود که به محلول هوگلند اضافه شد. شوری سبب کاهش رشد گیاهان شد و تغذیه سیلیسیم به­ویژه در تیمار 75/0 میلی‌مولار سبب بهبود رشد و افزایش وزن تر و خشک کل گیاهان گردید. تیمار شوری موجب افزایش یون سدیم و کاهش یون‌های پتاسیم، آهن و کلسیم بخش هوایی گیاهان شد، اما تیمار سیلیسیم مقدار سدیم را کاهش و میزان آهن را افزایش داد. فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز محلول، پراکسیداز دیواره­ای و پلی‌فنل‌اکسیداز در گیاهان تحت شوری کاهش یافت، ولی سیلیسیم موجب افزایش فعالیت این آنزیم‌ها گردید. شوری سبب کاهش میزان کلروفیل‌ها، کارتنوئیدها و گزانتوفیل و محتوای پروتئین‌های محلول و افزایش میزان پراکسید هیدروژن و پراکسیداسیون لیپید شد. برعکس، کاربرد سیلیسیم به­ویژه در سطح 75/0 میلی‌مولار محتوی کلروفیل‌ها، کارتنوئیدها، گزانتوفیل و پروتئین‌های محلول را افزایش و محتوی پراکسید هیدروژن و پراکسیداسیون لیپید را کاهش داد. همچنین میزان نشت الکترولیت‌ها از غشاهای زیستی برگ گیاهان تحت شوری نسبت به شاهد افزایش یافت، در حالی که سیلیسیم باعث کاهش میزان نشت الکترولیت‌ها از غشا گردید. این نتایج نشان می‌دهد که تیمار سیلیسیم به­ویژه در سطح 75/0 میلی‌مولار با کاهش میزان سدیم و افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان سبب کاهش تنش اکسیداتیو شد که در کاهش پراکسیداسیون لیپید و نشت الکترولیت‌ها منعکس است. در نتیجه رشد گیاهان تحت شوری با کاربرد سیلیکون افزایش یافت.