دوره 12، شماره 4 - ( 10-1397 )
جلد 12 شماره 4 صفحات 463-452 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (4368 مشاهده)
اندازهگیری تنوع گونهای برای حفاظت، ارزیابی و پایش پوشش گیاهی در اکوسیستمهای مرتعی ضروری است. در این مطالعه، اثر قرق 33 ساله و چرای مدیریت شده بر تنوع گونهای در منطقه حنا واقع در شهرستان سمیرم اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. شش ترانسکت به طول 100 متر در هر منطقه مستقر گردید. در راستای هر ترانسکت، 10 پلات 2 مترمربعی مستقر و میزان تاج پوشش، تراکم و فهرست گونههای گیاهی موجود ثبت شد. با استفاده از نرمافزار Past شاخصهای تنوع، غنا و یکنواختی و نیز روشهای پارامتریک (منحنی وفور رتبهای) در دو منطقه محاسبه گردید. شاخصهای پوشش گیاهی در دو منطقه با استفاده از آزمون تی مستقل مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان تنوع، غنا و یکنواختی در منطقه چرای مدیریت شده بیشتر از منطقه قرق بود ولی بین شاخصهای یکنواختی و تنوع گونهای به جز شاخص تنوع هیل N1 تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد. بین شاخصهای غنای گونهای، در سطح اطمینان 5 درصد اختلاف معنی‌داری بین دو منطقه وجود دارد. همچنین منطقه قرق از هیچ یک از مدلهای وفور-رتبهای (لوگ نرمال، عصای شکسته، سری لگاریتمی و سری هندسی) تبعیت نمیکند که نشان‌دهنده جامعه ناپایدار و شکننده میباشد، در حالیکه منطقه چرای مدیریت شده از مدلهای عصای شکسته و لوگ نرمال که نشان‌دهنده جوامع پایدار و با ثبات است، تبعیت میکند. ارتباط گونهها با عامل مدیریت و شاخصهای معنیدار شده تنوع، بهوسیله روش رجبندی تطبیقی متعارفی CCA)) بررسی گردید. نتایج رجبندی نشان داد که دو منطقه از نظر عامل مدیریت، پوشش گیاهی و تنوع گونهای به خوبی از یکدیگر قابل تفکیک میباشند و شاخصهای غنای منهینگ، مارگالف و تنوع هیل N1، حاکی از افزایش غنا و تنوع گونهای در منطقه چرای مدیریت‌شده بود. به‌طورکلی این مطالعه نشان داد که چرای مدیریت شده و استفاده از سیستمهای چرایی در مراتع نیمهاستپی، بهتر از قرق بلندمدت در افزایش تنوع گونهای و سلامت اکوسیستم میتواند تأثیر بگذارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |