دوره 13، شماره 1 - ( 2-1398 )
جلد 13 شماره 1 صفحات 25-14 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (4137 مشاهده)
ارزیابی توان اکولوژیکی، سنجیدن توان اکولوژیکی سرزمین برای کاربری مورد نظر است. هدف اصلی این تحقیق، ارزیابی توان اکولوژیکی برای کاربری مرتعداری از دو بعد مرتعداری(شامل مراتعی میشود که قابلیت بهرهبرداری دارند) و مرتعداریحفاظتی (شامل مراتع میشود که بیشتر جنبه حفاظتی دارند و قابلیت بهرهبرداری خود را از دست دادهاند)، براساس مدلهای رایج در کشور (روشهای میانگینحسابی ساده و وزنی، مخدوم، حداکثرمحدودیت) و مدل EMOLUP[1]با استفاده از GIS در شهرستان فیروزآباد است. در این تحقیق کاربری مرتعداری از دو بعد بررسی شد، حالت مرتعداری (که معیار توپوگرافی لحاظ شد) و حالت مرتعداریحفاظتی که در واقع با حذف معیار توپوگرافی لحاظ شد. برای ارزیابی توان اکولوژیکی، از روشهای میانگین حسابی، مخدوم، حداکثر محدودیت، میانگینهندسی یا مدل EMOLUP و کالیبره آن (تغییر بازه کمی طبقهبندی طبقه 3 منطقه از 5/1-1 به9/1-1) و میانگینحسابی وزنی ساده و میانگینحسابی وزنی توام با در نظرگیری عامل محدودیتزا و کالیبره این روش استفاده شد. در این تحقیق ابتدا برای هر مدل کاربری تمامی روشها با استفاده از شاخصهای ارزیابی صحت دقتکلی، ضریبکاپا، ضریب درونمنطقهای و صحت میانگین با هم و سپس دو مدل کاربری نیز براساس شاخصهای فوق باهم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بهترین مدل ارزیابی توان اکولوژیک برای هر 2 حالت مرتعداری و مرتعداری حفاظتی (به‌صورت جداگانه) در شهرستان فیروزآباد با توجه به ضریب کاپا و دقت کلی، روش میانگین هندسی یا مدل EMOLUP و کالیبره آن بود و مدل مخدوم هم پایین‌ترین دقت در تمام شاخصهای ارزیابی صحت (مخصوصاً از بعد ضریب کاپا با میزان عددی صفر) را به خود اختصاص داد.
4- Eco- Socioeconomic Model of Land Use Planning
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |