دوره 14، شماره 2 - ( 5-1399 )
جلد 14 شماره 2 صفحات 324-313 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
چکیده: (3163 مشاهده)
اساس دامداری در جامعه روستایی و عشایری، به شیوه سنتی و بهره‌برداری از مراتع، بناشده است. علیرغم سهم بسزای نظام دامداری سنتی وابسته به مراتع روستایی در تولید بخش اعظمی از شیر و گوشت کشور؛ این دامداری‌ها، از شرایط ناپایداری برای ادامه حیات، برخوردارند. لذا پژوهش حاضر، با هدف تحلیل سطح پایداری نظام‌‌های دامداری سنتی وابسته به مراتع روستایی، در چلانسفلی به‌‌عنوان مراتع روستایی معرف دامنه جنوبی سهند، انجام شد. پژوهش حاضر از جمله پژوهش‌های کمی و ازلحاظ هدف، کاربردی است که با استفاده از پرسشنامه ساختارمند، مصاحبه و مشاهدات مشارکتی، انجام شد. در نهایت، نتایج با استفاده از مدل بارومتر پایداری، از نظر سطوح پنج‌گانه پایداری، تحلیل شدند. نتایج نشان داد که دامداری‌‌های مذکور، به لحاظ پایداری در ابعاد اجتماعی و اقتصادی، با میانگین امتیاز 51/0 و 47/0، در وضعیت پایداری متوسط، قرار دارند و به لحاظ پایداری فنیمحیطی، با میانگین امتیاز 39/0، دارای وضعیت ناپایداری بالقوه، می‌‌باشند. در مجموع، دامداری‌‌های روستایی موردپژوهش، از نظر پایداریکل، در وضعیت ناپایداری بالقوه، قرار دارند. پائین بودن میزان بهره‌‌وری اقتصادی، مساحت اندک مراتع روستایی درنتیجه تغییر کاربری به اراضی کشاورزی، دیم‌کاری و عدم توجه کامل به بهداشت و مدیریت بیماری‌های دام، باعث کاهش سطح پایداری، شده است؛ بنابراین، برای افزایش سطح پایداری دامداری‌‌های سنتی وابسته به مراتع روستایی، افزایش دانش و آگاهی دامداران در جهت افزایش بهره‌‌وری و تغییر نظام دامداری سنتی به‌نظام دامپروری و دامداری نیمه‌‌صنعتی، از ملزومات اساسی برای تحقق این امر، به شمار می‌‌آید.
واژه‌های کلیدی: دامداری سنتی، پایداری اجتماعی، پایداری اقتصادی، پایداری فنی محیطی، مدل بارومتر پایداری.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |