دوره 15، شماره 1 - ( 2-1400 )                   جلد 15 شماره 1 صفحات 145-134 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان هرمزگان، بندرعباس
چکیده:   (2457 مشاهده)
طرح­های مرتع­داری از جمله ابزارهای مدیریتی هستند که جهت افزایش کمیت و کیفیت مراتع در مناطقی که فشار چرا بر آنها زیاد بوده و وضعیت و گرایش آنها رو به قهقرا است می­توانند مفید باشد اگر به گونه­ائی صحیح به اجرا در آیند. تحقیق حاضردر سال 1397به مقایسه تأثیر طرح­های مرتعداری در مراتع قشلاقی رودان و حاجی آباد پرداخته است. در این تحقیق مراتع قشلاقی دارای طرح از نظر تولید، وضعیت و گرایش قبل و بعد از اجرای طرح در سال 1397 مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور 10 مرتع دارای طرح انتخاب شدند. در هر مرتع 4 ترانسکت به طول 100 متر ( بر اساس نوع پوشش گیاهی و ابعاد گیاهان غالب منطقه تعیین گردید) قرار داده شده است که در امتداد هر ترانسکت با توجه به نیاز حداقل پلات لازم برای تجزیه آماری 30 پلات یک متر مربعی مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده­های آماری با استفاده از آزمون t انجام شد. نتایج اولیه اطلاعات نشان داد که وضعیت مراتع در کل سامان‌هایی که دارای طرح بودند (سامان‌های دارای طرح مرتعداری بیشتر از 12 سال) بعد از اجرای طرح  بهبود یافتند و فقط سامان عرفی کفه‌شور گهکم حاجی‌آباد تغییری نداشته است. نتایج حاصل از آزمون t در 5 سامان عرفی شهرستان رودان قبل و بعد از اجرای طرح مرتع­داری نشان داد که به جز مرتع کم وارنگ در سطح 95 درصد اختلاف معنی­داری، در چهار سامان دیگر اختلافات در سطح  99 درصد مشاهده شد. در مرتع یادشده میانگین تولید علوفه کل در زمان تهیه طرح از 7/54 به 63 کیلوگرم در هکتار در سال رسیده است. در دو مرتع کم رومی و تمب میر بهار میانگین تولید روند افزایشی داشته و به‌ترتیب از 63 به 124 کیلوگرم و از 40 به 78 کیلوگرم رسیده است. نتیجه‌گیری کلی نشان داد مراتعی که دارای طرح بوده و در آنها طرح به خوبی اجرا شده است شرایط بهبودی تولید، وضعیت و گرایش حاصل شده و حاکی از تاثیر مدیریت صحیح بر مراتع بوده و باعث حفظ و ثبات بهره‌برداری بلندمدت از مراتع می­شود.
متن کامل [PDF 389 kb]   (1463 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/2/22 | پذیرش: 1400/2/10 | انتشار: 1400/2/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.