این تحقیق با هدف امکانسنجی استفاده از چهارچوب کانونهای بحران (روستا) در ارزیابی تخریب مراتع با تأکید بر ترکیب و تنوع پوششگیاهی در جنوب شرقی سبلان انجام گرفت. نمونهبرداری از پوشش گیاهی و خاک در سه کانون بحرانی آلوارس، لاطران و ورگسران و سه شدت چرایی سنگین، متوسط و سبک با استفاده از پلاتهای یک متر مربعی در امتداد یک ترانسکت 100 متری انجام شد. پس از مشخص کردن ترکیب گونهای، از تجزیه واریانس و مقایسه میانگینها، شاخصهای تنوع و یکنواختی، تجزیه خوشهای و تجزیه به مؤلفههای اصلی برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد در هر سه روستا و در هر سه فاصله غلبه با گونههای کلاس سه مرتعی (بیش از 56 درصد) میباشد. نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگینها نشان داد که روند تغییرات در مقدار تولید، تراکم و تاجپوشش در روستاهای آلوارس و ورگسران وجود دارد، ولی در روستای لاطران روندی مشاهده نشد (05/0p<). در تجزیه و تحلیل کلی سه روستا نتایج نشان داد که پارامترهایی مانند تولید و تاجپوشش دارای روند تغییرات مشخص، ولی سایر پارامترها فاقد روند میباشند (05/0p<). نتایج شاخصهای تنوع و یکنواختی روند مشخصی را نشان نداد، ولی سایتها از تنوع نسبتاً بالایی برخوردار هستند (05/0p<). نتایج گروهبندی نشان داد که سایتها با مشارکت تمامی پارامترها قابل تفکیک نمیباشند (01/0p<). با توجه به تبدیل و تخریب صورت گرفته در این مراتع و چگونگی پراکنش کانونهای بحرانی روستا، استفاده از این چهارچوب در ارزیابی تخریب مناسب نمیباشد. توصیه میگردد مطالعات بیشتری در دامنههای مختلف سبلان تکرار گردد تا امکانسنجی استفاده از این چهارچوب در ارزیابی تخریب این مراتع حاصل گردد. در مدیریت این مراتع به اصلاح ترکیب گونهی باید توجه گردد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |