دوره 14، شماره 4 - ( 10-1399 )
جلد 14 شماره 4 صفحات 608-595 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه احیا مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
چکیده: (2566 مشاهده)
مدیریت عملیات شیردوشی و فراوری آن از طریق دانش بومی یکی از مهم‌ترین بخش‌های مدیریت دام در بین گلهداران میباشد. گلهداران با استفاده از عرف و سنت‌هایی محلی و با همیاری جمعی کار سخت و طاقت‌فرسای شیردوشی را به شکل سازگاری با محیط اطراف خود به طرز کامل انجام میدهند. این مطالعه به منظور مطالعه نظام سنتی در مدیریت عملیات شیردوشی و تقسیم شیر بر مبنای روش‌های پیمایشی با استفاده از روش‌های کیفی، مشاهده مستقیم، مشاهده مشارکتی و مصاحبه سازمان‌یافته، در میان 70 خانواده در روستای هفت‌چشمه، شهرستان آذرشهر انجام شد. بر اساس یافته‌ها، عملیات شیردوشی به شکل سازمان‌یافته‌ای شامل شمارش دام‌ها، جمع‌آوری دام‌ها، دوشیدن شیر، پیمانه نمودن شیر، تقسیم زمانی شیر، تهیه مشتقات و امور مربوط به فروش و مصرف آن به شیوه سنتی و بر اساس عرف حاکم در بین گلهداران میباشد. در این عملیات نقش‌های مختلف اجتماعی ازجمله یانچی، چوپان، سوتچیلر و... در کنار هم یک نهاد اجتماعی به نام دسته را به وجود می‌آورند که عملیات شیردوشی را مدیریت میکند. در تعاونی شیردوشی، سوتچلرباشی به عنوان رهبر اعضای شیردوشی نقش کلیدی را در پیشبرد اهداف این تعاونی دارد و انتخاب این فرد در بین زنان شیردوش، عمدتاً بر اساس مقدار شیر روزانه تعیین می‌گردد. آنچه به تحکیم و تداوم این نظام سازمان‌یافته در خصوص عملیات شیردوشی کمک نموده، تقسیم وظایف و انجام تعهدات بین گلهداران در این منطقه میباشد که به شیوه‌ای ساده و کارا بخشی از نظام گله‌داری خود را در قالب مدیریت عملیات شیردوشی و توزیع آن را بدون هیچ‌گونه مشکل اجتماعی- اقتصادی- زیست‌محیطی و با حداکثر کارایی انجام میدهند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |