دوره 12، شماره 4 - ( 10-1397 )
جلد 12 شماره 4 صفحات 463-452 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kazemi M, Karimzadeh H, Tarkesh Esfahani M, Bashari H. Effects of thirty-three years exclusion on diversity, richness and evenness indices in semi Steppe rangelands of Semirom- Isfahan (Case study: Hanna area). مرتع 2019; 12 (4) :452-463
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-677-fa.html
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-677-fa.html
کاظمی سید‌مهرداد، کریم‌زاده حمیدرضا، ترکش‌اصفهانی مصطفی، بشری حسین. تأثیر قرق 33 ساله بر تنوع، غنا و یکنواختی مراتع نیمهاستپی شهرستان سمیرم اصفهان (مطالعه موردی: منطقه حنا) . مرتع. 1397; 12 (4) :452-463
چکیده: (4579 مشاهده)
اندازهگیری تنوع گونهای برای حفاظت، ارزیابی و پایش پوشش گیاهی در اکوسیستمهای مرتعی ضروری است. در این مطالعه، اثر قرق 33 ساله و چرای مدیریت شده بر تنوع گونهای در منطقه حنا واقع در شهرستان سمیرم اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. شش ترانسکت به طول 100 متر در هر منطقه مستقر گردید. در راستای هر ترانسکت، 10 پلات 2 مترمربعی مستقر و میزان تاج پوشش، تراکم و فهرست گونههای گیاهی موجود ثبت شد. با استفاده از نرمافزار Past شاخصهای تنوع، غنا و یکنواختی و نیز روشهای پارامتریک (منحنی وفور رتبهای) در دو منطقه محاسبه گردید. شاخصهای پوشش گیاهی در دو منطقه با استفاده از آزمون تی مستقل مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان تنوع، غنا و یکنواختی در منطقه چرای مدیریت شده بیشتر از منطقه قرق بود ولی بین شاخصهای یکنواختی و تنوع گونهای به جز شاخص تنوع هیل N1 تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد. بین شاخصهای غنای گونهای، در سطح اطمینان 5 درصد اختلاف معنی‌داری بین دو منطقه وجود دارد. همچنین منطقه قرق از هیچ یک از مدلهای وفور-رتبهای (لوگ نرمال، عصای شکسته، سری لگاریتمی و سری هندسی) تبعیت نمیکند که نشان‌دهنده جامعه ناپایدار و شکننده میباشد، در حالیکه منطقه چرای مدیریت شده از مدلهای عصای شکسته و لوگ نرمال که نشان‌دهنده جوامع پایدار و با ثبات است، تبعیت میکند. ارتباط گونهها با عامل مدیریت و شاخصهای معنیدار شده تنوع، بهوسیله روش رجبندی تطبیقی متعارفی CCA)) بررسی گردید. نتایج رجبندی نشان داد که دو منطقه از نظر عامل مدیریت، پوشش گیاهی و تنوع گونهای به خوبی از یکدیگر قابل تفکیک میباشند و شاخصهای غنای منهینگ، مارگالف و تنوع هیل N1، حاکی از افزایش غنا و تنوع گونهای در منطقه چرای مدیریت‌شده بود. به‌طورکلی این مطالعه نشان داد که چرای مدیریت شده و استفاده از سیستمهای چرایی در مراتع نیمهاستپی، بهتر از قرق بلندمدت در افزایش تنوع گونهای و سلامت اکوسیستم میتواند تأثیر بگذارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
