دوره 14، شماره 2 - ( 5-1399 )
جلد 14 شماره 2 صفحات 196-184 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jalipour M, Chavoshi E, Jalalian A. Interactive effects of animal grazing and land abandonment on infiltration and biological properties of soil in semi-steppe rangelands. مرتع 2020; 14 (2) :184-196
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-900-fa.html
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-900-fa.html
جلیل‌پور مرضیه، چاوشی الهام، جلالیان احمد. اثر متقابل چرای حیوانات و رهاسازی اراضی کشاورزی بر پارامترهای نفوذ و خصوصیات بیولوژیک خاک در مراتع نیمه‌استپی. مرتع. 1399; 14 (2) :184-196
گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد واحد اصفهان، خوراسگان
چکیده: (3268 مشاهده)
این تحقیق با هدف بررسی احیاء اراضی کشاورزی بعد از دوره‌های مختلف رهاسازی در دو مدیریت چرایی آزاد و مدیریت‌شده به دنبال بررسی این موضوع است که آیا اولا رهاسازی اراضی باعث بازگشت آنها به شرایط اولیه مرتع شده است و ثانیا نحوه مدیریت چرای حیوانات بر روند احیای این اراضی بعد از رهاسازی تاثیر داشته است؟ به این منظور در منطقه حفاظت‌شده تنگ صیاد یکی از مراتع نیمه‌استپی استان چهارمحال و بختیاری، زمین‌های با سابقه رهاسازی متفاوت شامل کمتر از 5 سال، بین 5 تا 15 سال، بین 15 تا 30 سال، بالاتر از 30 سال رهاسازی به همراه یک مرتع شاهد در دو مدیریت چرایی شامل چرای سبک و چرای آزاد انتخاب شد و متغیرهای نفوذ آب به خاک شامل هدایت هیدرولیکی، ضریب جذب خاک و عکس طول درشت مویینگی به همراه یکسری متغیرهای مهم بیولوژیکی مانند نرخ معدنی‌شدن کربن، بیوماس میکروبی و تنفس پایه اندازه‌گیری شده و در مدیریت‌های چرایی مختلف در اراضی با سابقه رهاسازی مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در مناطق با مدیریت چرای حیوانات (مناطق حفاظت‌شده) بین تیمارهای رهاسازی کمتر از 5، 6 تا 15 و 15 تا 30 سالگی تفاوت معنی‌داری در ضریب هدایت هیدرولیکی (kfs) و ضریب جذب رطوبت خاک وجود نداشت ولی با افزایش سن رهاسازی به بالاتر از 30 سال اختلافات معنی‌دار ظاهر شده است. همچنین با افزایش سن رهاسازی میزان تنفس پایه کاهش یافت و تنها سطوح با رهاسازی‌های بالاتر از 30 سال و مرتع حفاظت‌شده، مشاهده تنفس پایه شبیه به مرتع گردید. نرخ معدنی‌شدن کربن با افزایش سابقه رهاسازی در مناطق حفاظت‌شده در مقایسه با مناطقی که چرای آزاد برروی آنها انجام می‌گیرد با سرعت بیشتری به تیمار مرتع نزدیک شده بود. نتایج موید این موضوع است سیر توالی زمین‌های رهاشده که چرای سنگین بر روی آنها انجام می‌شود با سرعت کمتری به سمت کلیماکس می‌رود ولی در مدیریت‌های با چرای سبک پس از 30 سال خاک احیا و شبیه به مراتع همجوار شده است.
واژه‌های کلیدی: رهاسازی اراضی، هدایت هیدرلیکی خاک، بیوماس میکروبی، تنفس پایه، نرخ معدنی شدن کربن، ضریب جذب خاک.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
