دوره 14، شماره 3 - ( 8-1399 )
جلد 14 شماره 3 صفحات 511-500 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alikhah Asl M, Moameri M, Naseri D, Meftahi S. Land suitability classification for development of Glycyrrhiza glabra using ANP Fuzzy model. مرتع 2020; 14 (3) :500-511
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-934-fa.html
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-934-fa.html
علی‌خواه اصل مرضیه، معمری مهدی، ناصری داریوش، مفتاحی شهریار. مکانیابی حوزه آبخیز لیگوان استان اردبیل برای توسعه گیاه دارویی شیرین‌بیان (Glycyrrhiza glabra) با روش ANP Fuzzy. مرتع. 1399; 14 (3) :500-511
گروه منابع طبیعی و محیط‌زیست، دانشگاه پیام نور، تهران
چکیده: (3100 مشاهده)
ارزش بارز اقتصادی و درمانی، تقاضای بازار و سطح فرآوری بالای گیاهان دارویی باعث شده است تا کشت این گیاهان در دنیا روزبه‌روز افزایش یابد. شیرین‌بیان یکی از گیاهان دارویی بومی ایران است که در صنایع غذایی، دارویی و دخانیات کاربرد دارد. ازاین‌رو، هدف اصلی این تحقیق، مکانیابی کشت شیرین‌بیان در حوضه آبخیز لیگوان با استفاده از روش ANP Fuzzy است. در این راستا 11 معیار در قالب خوشههای اقلیم، خاک، فیزیوگرافی و اقتصادی-اجتماعی با استفاده از روش تحلیل شبکهای و استفاده از نظر کارشناسان خبره در محیط نرم‌افزار Super Decision وزن‌دهی شده و برای هم‌مقیاس‌سازی معیارها نیز از روش فازی‌سازی در مقیاس 0-255 در محیط نرم‌افزار Idrisi استفاده شد. در این بین، نقشه کاربری اراضی حوضه با استفاده از تصاویر ماهواره لندست و با روش ماشین بردار پشتیبان تهیه شد. در نهایت با استفاده از روش ترکیب خطی وزنی، لایه‌های موردنظر با اعمال وزن مربوطه رویهم‌گذاری شده و نقشه تناسب کشت و توسعه این گیاه تهیه شد. نتایج نشان داد که به‌ترتیب معیارهای ارتفاع، شیب، عمق و حاصلخیزی خاک مهم‌ترین معیارهای مؤثر در کشت و توسعه این گیاه در منطقه میباشند و 85/1936هکتار (96/26 درصد) دارای پتانسیل زیاد یا خیلی زیاد برای کشت و توسعه گیاه دارویی شیرین‌بیان میباشد و با تغییر الگوی کشت از زراعت دیم به شیرین‌بیان، می‌توان سود اقتصادی بیشتری را متصور بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
