مــــرتــــع

     تحقیق حاضر استفاده از تیمار پرتودهی با دزهای 15، 20، 30، 50، 100 و 150 گری را بر بذر 2 گونه B. inermis و B. tomentellus به منظور بررسی کارایی تیمار پرتو گاما جهت تحریک رشد و افزایش مقاومت نسبی و فیزیولوژیک گیاه در برابر نوسان مقطعی و روزانه دما و رطوبت از طریق اندازه‌گیری شاخص‌هایی همچون پروتئین محلول، پرولین و کلروفیل مورد مطالعه قرار داد. بدین منظور آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی طراحی و بذور پرتودهی شده در شرایط گلخانه کشت شده و شاخص‌های مورد نظر ارزیابی شد. بر اساس نتایج حاصل دز 15 گری در گونه B. inermis بیشترین تاثیر مثبت را بر مقدار کلروفیل و وضعیت فیزیولوژیک گیاه داشت. همچنین در رابطه با گونه B. tomentellus نیز تیمار بذر با دز30 گری تاثیر مثبت بر وضعیت فیزیولوژیک گیاه داشت. در هر 2 گونه دزهای 100 و 150 گری سبب بروز تاثیر منفی و کاهش فتوسنتز و تعرق شد. بعلاوه در رابطه با محتوای پروتئین محلول در هر دو گونه با افزایش شدت پرتودهی مقدار پروتئین محلول نیز افزایش یافت. در رابطه با غلظت پرولین تیمار پرتودهی بذر B. inermis سبب کاهش معنی‌دار (01/0>p) غلظت پرولین شد به طوری که بین تیمار شاهد و 15 گری اختلاف معنی‌دار وجود نداشت و با افزایش شدت پرتو غلظت پرولین از تیمار 20 گری روند کاهشی نشان داد، اما در گونه B. tomentellus پرتودهی اثر معنی‌دار بر غلظت پرولین نداشت. در نتیجه‌گیری کلی می‌توان تیمار 15 گری را برای گونه B. inermis و تیمار 30 گری برای گونه B. tomentellus به عنوان دزهای اپتیمم توصیه نمود.