تغییرات تنوع گیاهی مراتع در مکان و زمان به نوع مدیریت و فاکتورهای محیطی غیرزنده بستگی دارد. لازمه فهم الگوهای مختلف تنوع گونهای در مکان، آنالیز و ارزیابی تنوع در مقیاسهای مکانی چندگانه میباشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر چرای دام بر روی شاخصهای تنوع در دو مقیاس مکانی محلی و منطقهای در مراتع غرب کشور در استان ایلام میباشد. نمونهبرداری از گیاهان با استفاده از پلاتهای 2×2 متر مربع در مقیاس محلی در 40 پلات (20 پلات در داخل قرق و 20 پلات در خارج قرق) و در مقیاس منطقهای در 8 سایت (4 سایت قرق و 4 سایت در حال چرا) انجام شد. بر اساس روش تقسیمبندی افزایشی، کل غنای گونهای (γr) به مؤلفههای داخل نمونهها (α1)، بین نمونهها (β1) و بین مراتع (β2) تقسیمبندی شد. نتایج نشان داد از مجموع 89 گونه ثبت شده در کل منطقه 72 گونه در منطقه قرق و 60 گونه در منطقه در حال چرا مشاهده گردید. همچنین شاخص آلفا در منطقه قرق شده بهصورت معنیداری از مقدار مشابه آن در منطقه چراشده بیشتر بود ولی برای شاخص بتا روند معنیداری مشاهده نشد که نشاندهنده الگوی پراکنش غیریکنواخت گونههای گیاهی است. شاخص تنوع بتا با توجه به سهم بیشتر آن در تنوع کل در مقیاس منطقهای دارای اهمیت بیشتری بود که نشاندهنده تفاوت ترکیب گیاهی در این مقیاس است. این تحقیق نشان داد که برخی از مؤلفههای تنوع حساسیت بیشتری نسبت به چرا از خود نشان میدهند که تاکید بر استفاده آنها توسط محققین در مدیریت پوشش گیاهی میگردد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |