اهمیت مراتع در تعلیف دام و حفظ اکوسیستم طبیعی انکارناپذیر است. با توجّه به وسعت زیاد مراتع و نیاز به نیروی انسانی زیاد برای حفظ، اصلاح و احیای این منابع، به نظر میرسد مشارکت مرتعداران در عرصههای مذکور بهترین رویکرد برای توسعۀ این منابع باشد. مشارکت بدون پشتوانه سرمایۀ اجتماعی امری غیرممکن است، از این رو در این پژوهش، تأثیر سرمایۀ اجتماعی بر میزان مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیای مرتع چقاکدو در شهرستان سرپلذهاب، از طریق مطالعۀ میدانی (تهیۀ پرسشنامه از 67 مرتعدار) با روش نمونهگیری تصادفی طبقهبندیشده، بررسی شدهاست. تجزیه و تحلیل آن با آمارهای توصیفی و استنباطی، ضریب همبستگی، رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر انجام شدهاست. در این پژوهش، 7 شاخص تأثیرگذار دارای ضریب همبستگی (اعتماد بین شخصی، اعتماد تعمیمیافته، اعتماد نهادی، امنیّت اجتماعی، روابط اجتماعی، انسجام اجتماعی و مسئولیّتپذیری اجتماعی)، قادر به تبیین 77 درصد تغییرات مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیای مرتع هستند. نتایج تحلیل مسیر شاخصهای اثرگذار بر مشارکت نشان میدهد که شاخص اعتماد نهادی بیشترین اثر مستقیم و شاخص روابط اجتماعی بیشترین اثر غیرمستقیم را بر مشارکت دارد. بیشترین اثر کل مربوط به شاخص اعتماد بینشخصی است و مسئولیّتپذیری اجتماعی کمترین اثر کل را بر مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیای مرتع دارد. در مجموع نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که با بهبود شاخصهای سرمایۀ اجتماعی، مشارکت بهرهبرداران در اصلاح و احیای مراتع افزایش خواهد یافت.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |