چکیده: (5160 مشاهده)
بهمنظور بررسی اثر فصل کاشت (پاییز و بهار) تعداد 10 ژنوتیپ از 5 گونه Astragalus brevidens، Astragalus lilacinus ،Astragalus cyclophylon، Astragalus subsecondus و Astragalus vegetusدر ایستگاه همند آبسرد مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از آمادهسازی بستر کاشت، ژنوتیپها روی خطوط 2 متری در 2 خط طوری کشت شدند که فاصله خطوط بین هر ژنوتیپ 5/0 متر و فاصله خطوط بین ژنوتیپهای مختلف 75/0 متر از یکدیگر بود. این بررسی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام گردید. معیارهای ارزیابی عبارت بودند از: تولید علوفه، پوشش تاجی، قطر تاج پوشش، ارتفاع گیاه، عملکرد بذر، تعداد ساقههای گلدار. از آنالیز واریانس برای مقایسات کلی استفاده شد و مقایسه میانگین تیمارها بهوسیله آزمون چند دامنهای دانکن انجام گردید. نتایج بعد از سال سوم کشت نشان داد که بین فصول کاشت و اکثر صفات اندازهگیری شده و ژنوتیپها اختلاف معنیدار وجود دارد. اثر کاشت در فصل پاییز باعث افزایش مقدار تولید، ارتفاع، درصد پوشش تاجی و تعداد ساقههای گلدهنده شدهاست. بر اساس نتایج ژنوتیپهای A. vegetus (کردستان و قره باغ) و A. brevidens (پارک تندوره و سد طرق) در کشت پاییز دارای تولید و پوشش تاجی بالایی میباشند. در این بین ژنوتیپ A. vegetus (کردستان) با 2740 کیلوگرم در هکتار تولید علوفه و پوشش تاجی 4182 سانتیمتر مربع دارای بالاترین مقدار بود. با توجه به نتایج بهترین زمان برای کشت گونهای علفی پاییز بوده و ژنوتیپهای برتر از لحاظ تولید علوفه و سطح پوشش تاجی میتوانند گونههای مناسب برای اصلاح و توسعه مراتع و دیمزارهای رهاشده با بارندگی بالای 300 میلیمتر و دمای متوسط 11 درجه سانتیگراد باشند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1398/2/19 | پذیرش: 1398/2/19 | انتشار: 1398/2/19