دوره 13، شماره 3 - ( 7-1398 )
جلد 13 شماره 3 صفحات 422-408 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Motamedi J, Azad mosavi E, Miryaghoobadeh M, Souri M. Desirability of habitats of Jashir species (Prangos ferulacea) in mountainous rangelands of Urmia. مرتع 2019; 13 (3) :408-422
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-781-fa.html
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-781-fa.html
معتمدی جواد، آزاد موسوی الهام، میریعقوب زاده میرحسن، سوری مهشید. مطلوبیت رویشگاههای گونه جاشیر (Prangos ferulacea) در مراتع کوهستانی ارومیه. مرتع. 1398; 13 (3) :408-422
بخش تحقیقات مرتع، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
چکیده: (4420 مشاهده)
بهمنظور احیاء اکوسیستمهای مرتعی، ضرورت دارد که مطلوبیت رویشگاه گونههای با ارزش مرتعی، مورد بررسی قرار گیرد و مهم‌ترین عوامل محیطی موثر در پراکنش آنها، مشخص گردد. از اینرو مطلوبیت رویشگاههای جاشیر در مراتع کوهستانی ارومیه، با استفاده از مدل تحلیل عاملی آشیان بومشناختی، مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل عاملی آشیان بومشناختی، یک روش تجزیه و تحلیل چندمتغیره برای مطالعه توزیع جغرافیایی گونهها در مقیاس دادههای حضور بهعنوان متغیر وابسته و عوامل محیطی بهعنوان متغیر مستقل میباشد. برای این منظور، دادههای مکانی حضور گونه جاشیر (رویشگاه بالفعل) با استناد به نقشه تیپهای گیاهی و پیمایش میدانی توسط GPS ثبت و عوامل محیطی (اقلیمی، توپوگرافی و خاکی) مرتبط با رویشگاه، اندازهگیری شدند. با وارد کردن لایههای اطلاعات اقلیمی، توپوگرافی و خاکی و نقشه حضور گونه به نرمافزار بیومپر، نقشه رویشگاه بالقوه گونه جاشیر ایجاد شد. نتایج نشان داد که از 2220 هکتار رویشگاههای مورد بررسی، 370 هکتار (6/16 درصد)، رویشگاه بالقوه گونه جاشیر بهشمار میرود. در این خصوص، میزان صحت مدل بر مبنای نمایه بویس و استفاده از الگوریتم میانه، 94 درصد ارزیابی شد. همچنین میزان تطابق نقشه تهیه‌شده با نقشه واقعی پوششگیاهی، با توجه به ضریب کاپا، 88/0 بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
