دوره 14، شماره 1 - ( 2-1399 )
جلد 14 شماره 1 صفحات 131-120 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moazam F, Bashari H, Jafari R. Effects of livestock and wildlife grazing on species diversity indices in a cold Steppe region of Isfahan Province. مرتع 2020; 14 (1) :120-131
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-871-fa.html
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-871-fa.html
معظم فهیمه، بشری حسین، جعفری رضا. بررسی اثرات چرای دام اهلی و حیات وحش بر شاخصهای تنوع گونهای در منطقه استپی سرد استان اصفهان. مرتع. 1399; 14 (1) :120-131
گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
چکیده: (3599 مشاهده)
تنوع گونههای گیاهی همواره متضمن پایداری اکوسیستم در مقابل آشفتگیهای محیطی و زیستی است. به منظور بررسی اثر مدیریت چرا بر شاخصهای تنوع گونهای 15 مکان مرتعی تحت چرای دام اهلی و 1 مکان مرتعی در پناهگاه حیات وحش موته (منطقه امن آب باریکه) که تحت چرای حیات وحش ( به ویژه آهو) قرار دارد، انتخاب شدند. نمونهبرداری 56 سایت بر اساس فاصله از روستا و آبشخوار در 16 مکان مرتعی در قالب طرح تصادفی- سیستماتیک با واحد نمونهبرداری ترانسکت خطی و با استقرار 2 ترانسکت 100 متری در جهت عمود بر هم با سه تکرار انجام شد. بر روی هر ترانسکت اطلاعات شامل درصد پوششگیاهی به تفکیک نوع گونه و فرم رویشی یادداشت گردید. محاسبه شاخصهای عددی تنوع، غنا و یکنواختی با استفاده از دادههای پوشش و نرم‌افزار PAST و Excel صورت گرفت. مدلهای توزیع فراوانی شامل سری لوگ، لوگ نرمال، مدل هندسی و عصای شکسته در هر دو منطقه برازش گردید. نتایج نشان داد میزان تنوع و یکنواختی گونهای در منطقه تحت چرای حیات وحش نسبت به منطقه تحت چرای دام اهلی بیشتر بوده است، اما در دو منطقه در سطح 5 درصد دارای اختلاف معنی‌داری نبودند. این در حالی است که شاخص غنای گونهای در منطقه تحت چرای دام اهلی بیشتر بوده است به‌طوریکه شاخصهای غنای گونهای منهینگ (41/2) و مارگالف (03/3 ) در منطقه تحت چرای دام اهلی مقادیر بیشتری نسبت به شاخصهای غنای گونهای منهینگ (52/1) و مارگالف (12/2) در منطقه پناهگاه حیات وحش موته داشته و در سطح 5 درصد دارای اختلاف معنی‌داری بودند. نمودار لگاریتمی توزیع رتبهای فراوانی گونههای هر دو منطقه با شیب تند از مدل عصای شکسته پیروی کرده و نشان میدهد که منطقه دارای گونههای غالب است و افراد با فراوانی متوسط در آن کمتر یافت میشوند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل رجبندی CCA، نشان داد که دو منطقه از نظر عامل مدیریت، پوششگیاهی و شاخص غنای گونهای به‌طور مناسبی در فضای رجبندی از هم تفکیک شدهاند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
