دوره 19، شماره 2 - ( 4-1404 )
جلد 19 شماره 2 صفحات 178-161 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nateghi S, Bayat M, Souri M. Introduction of Suitable Priming of Astragalus kahiricus Seeds for Improvement and Rehabilitation of Rangelands in Yazd Province. مرتع 2025; 19 (2) :161-178
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-1280-fa.html
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-1280-fa.html
ناطقی سعیده، بیات مینا، سوری مهشید. معرفی پرایمینگ مناسب بذور Astragalus kahircus برای اصلاح و احیاء مراتع استان یزد. مرتع. 1404; 19 (2) :161-178
بخش تحقیقات مرتع، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
چکیده: (1348 مشاهده)
سابقه و هدف: گونها از نظر دارویی، علوفهای و اقتصادی در ایران دارای اهمیت فراوانی هستند. گونه Astragalus kahiricus یکی از گونههای گون بومی و سازگار در شنزارهای ایران است که به لحاظ تحمل شرایط خاص اکولوژیکی و نیز ارزش تغذیهای و حفاظت خاک بالا از اهمیت زیادی برخوردار است، بسیاری از گونههای گیاهی علیرغم بومی بودن در مراحل اولیه جوانهزنی خشک شده و برخی دیگر مراحل اولیه رشد رویشی را سپری و سپس خشک میشوند. یکی از راهکارهای حل این مشکل که میتواند به بهبود رشد رویشی و استقرار بهتر گونهها در محیطهای طبیعی کمک کند، عمل پرایمینگ بذور است. تیمار پرایمینگ باعث کوتاه شدن زمان کاشت تا سبز شدن و حفاظت بذرها از عوامل زنده و غیرزنده در مرحله بحرانی استقرار گیاهچه میشود. هدف از این پژوهش تعیین تأثیر تیمارهای پرایمینگ بر شاخصهای رشد و عملکرد گونه A.kahiricus است.
مواد و روشها: در این تحقیق اثر هیدروپرایمینگ، اسموپرایمینگ و هورمون پرایمینگ بر فاکتورهای ارتفاع، درصد پوشش، تولید، میزان پرولین و کربوهیدرات گونه گون شنی مورد بررسی قرار گرفت. بذرهای سه اکوتیپ ساغند، رباط پشت بادام و رباط خان تحت تیمارهای مختلف شامل هیدروپرایمینگ (آب مقطر)، هورمون پرایمینگ (اسید جیبرلیک: 125 و 250 ppm، اسید سالسیلیک: 100 و 200 mg/l و اسید اسکوربیک: 100 و 200 mM) و اسموپرایمینگ (نیترات پتاسیم: 4/0 درصد) به صورت جداگانه پرایم شدند. آزمایش به صورت کرتهای خرد شده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در پنج تکرار انجام شد.
نتایج: بررسی نتایج گویای معنیدار بودن اثر پرایمینگ بر میزان کربوهیدرات، پوشش، تولید و ارتفاع گونه Astragalus kahiriqus در سطح خطای یک درصد بود. ویژگیهای مورد بررسی بذرهایی که در معرض انواع پرایمینگ قرار گرفته بودند در مقایسه با بذرهای شاهد اختلاف معنیداری با یکدیگر داشتند. بر اساس نتایج، بیشترین ارتفاع گیاه با (26 سانتیمتر) و تولید علوفه (65 گرم بر متر مربع) در جمعیت ساغند با استفاده از تیمار اسید جیبرلیک 250 (ppm) مشاهده شد. بیشترین میزان کربوهیدرات 34 (g/100g FW) مربوط به جیبرلیک اسید 250 در منطقه رباط پشت بادام و بیشترین میزان پرولین 3 (Mm/g FW) در جمعیت رباط پشت بادام مربوط به اسید اسکوربیک 100 و 200 بهدست آمد. بیشترین میزان درصد پوشش (27 درصد) در جمعیت ساغند با اعمال تیمار اسیدجیبرلیک 250 ppm گزارش گردید. نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد بهترین عملکرد و نتیجه برای بذرکاری مستقیم گونه A. Kahiricus و همچنین احیا مراتع خشک تخریب شده، تیمار پرایم اسید جیبرلیک 250 ppm به همراه خراشدهی بذر است.
نتیجهگیری: افزایش سرعت جذب آب و متابولیسم در بذرهای پرایم شده سبب بهبود جوانهزنی و بهبود یکنواختی فیزیولوزیکی طبیعی جوانهها و در نتیجه بهبود عملکرد گونه Astragalus kahiriqus گردیده است. با توجه به نتایج بهدستآمده در این پژوهش، تیمار پرایمینگ بذر گون شنی (Astragalus kahiricus) با استفاده از هورمون جیبرلیک اسید به میزان 250 ppm به طور معنیداری سبب بهبود شاخصهای رشد و نمو گیاهچهها از جمله افزایش ارتفاع، پوشش، تولید بیوماس و محتوای کربوهیدرات گردید. این یافتهها حاکی از آن است که کاربرد این تیمارها میتواند بهعنوان روشی کارآمد جهت افزایش موفقیت استقرار و بهبود عملکرد این گونه علوفهای ارزشمند در شرایط تنشزای محیطی، بهویژه در مناطق خشک و نیمهخشک، مورد توجه قرار گیرد.
مواد و روشها: در این تحقیق اثر هیدروپرایمینگ، اسموپرایمینگ و هورمون پرایمینگ بر فاکتورهای ارتفاع، درصد پوشش، تولید، میزان پرولین و کربوهیدرات گونه گون شنی مورد بررسی قرار گرفت. بذرهای سه اکوتیپ ساغند، رباط پشت بادام و رباط خان تحت تیمارهای مختلف شامل هیدروپرایمینگ (آب مقطر)، هورمون پرایمینگ (اسید جیبرلیک: 125 و 250 ppm، اسید سالسیلیک: 100 و 200 mg/l و اسید اسکوربیک: 100 و 200 mM) و اسموپرایمینگ (نیترات پتاسیم: 4/0 درصد) به صورت جداگانه پرایم شدند. آزمایش به صورت کرتهای خرد شده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در پنج تکرار انجام شد.
نتایج: بررسی نتایج گویای معنیدار بودن اثر پرایمینگ بر میزان کربوهیدرات، پوشش، تولید و ارتفاع گونه Astragalus kahiriqus در سطح خطای یک درصد بود. ویژگیهای مورد بررسی بذرهایی که در معرض انواع پرایمینگ قرار گرفته بودند در مقایسه با بذرهای شاهد اختلاف معنیداری با یکدیگر داشتند. بر اساس نتایج، بیشترین ارتفاع گیاه با (26 سانتیمتر) و تولید علوفه (65 گرم بر متر مربع) در جمعیت ساغند با استفاده از تیمار اسید جیبرلیک 250 (ppm) مشاهده شد. بیشترین میزان کربوهیدرات 34 (g/100g FW) مربوط به جیبرلیک اسید 250 در منطقه رباط پشت بادام و بیشترین میزان پرولین 3 (Mm/g FW) در جمعیت رباط پشت بادام مربوط به اسید اسکوربیک 100 و 200 بهدست آمد. بیشترین میزان درصد پوشش (27 درصد) در جمعیت ساغند با اعمال تیمار اسیدجیبرلیک 250 ppm گزارش گردید. نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد بهترین عملکرد و نتیجه برای بذرکاری مستقیم گونه A. Kahiricus و همچنین احیا مراتع خشک تخریب شده، تیمار پرایم اسید جیبرلیک 250 ppm به همراه خراشدهی بذر است.
نتیجهگیری: افزایش سرعت جذب آب و متابولیسم در بذرهای پرایم شده سبب بهبود جوانهزنی و بهبود یکنواختی فیزیولوزیکی طبیعی جوانهها و در نتیجه بهبود عملکرد گونه Astragalus kahiriqus گردیده است. با توجه به نتایج بهدستآمده در این پژوهش، تیمار پرایمینگ بذر گون شنی (Astragalus kahiricus) با استفاده از هورمون جیبرلیک اسید به میزان 250 ppm به طور معنیداری سبب بهبود شاخصهای رشد و نمو گیاهچهها از جمله افزایش ارتفاع، پوشش، تولید بیوماس و محتوای کربوهیدرات گردید. این یافتهها حاکی از آن است که کاربرد این تیمارها میتواند بهعنوان روشی کارآمد جهت افزایش موفقیت استقرار و بهبود عملکرد این گونه علوفهای ارزشمند در شرایط تنشزای محیطی، بهویژه در مناطق خشک و نیمهخشک، مورد توجه قرار گیرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
