مــــرتــــع

ذخیره‌گاه زیست‌کره گنو در محل تلاقی دو ناحیه رویشی ایران و تورانی و خلیج عمانی واقع شده و دارای مراتع نیمه‌مشجر با بیش از 60 درصد گونه‌های گیاهی هرمزگان و جاذبه بالا برای گردشگری می‌باشد. هدف اصلی انجام این پژوهش ارزیابی توان مراتع ذخیره‌گاه گنو برای کاربری گردشگری است. در منطقه معرف هر تیپ، از 4 ترانسکت 200 متری در هر ترانسکت، 15 پلات یک مترمربعی به فاصله 100 متر استفاده شد و پس از برآورد تولید با روش قطع و توزین، نقشه نهایی پوشش گیاهی تهیه گردید. با مبنا قرار دادن اصول نقشه‌سازی در یگان‌های زیست‌محیطی و استفاده از روش سیستمی در نرم‌افزار (ArcGIS9.3) لایه‌های اطلاعاتی شیب، جهت، ارتفاع، خاک، تولید گیاهی، پراکنش پستانداران و پراکنش زوج سمان و محدوده‌های روستایی با هم تلفیق شدند و نقشه توان اکولوژیک گردشگری با مدل‌های اکوتوریسم مخدوم تهیه گردید. مطابق نتایج تحقیق روستای گنو دارای اولویت اول گردشگری متمرکز و روستاهای جونگان، بندر و تنگ باغ از اولویت دوم برای گردشگری متمرکز برخوردارند. در نتیجه از کل مساحت ذخیره‌گاه گنو (04/61 هکتار) 84/10 درصد به تفرج متمرکز طبقه 1 و 2، 64/40 درصد به تفرج گسترده (01/18067 هکتار) تعلق یافت. مطابق نتایج تحقیق، با توجه به اینکه 64/40%  از سطح مراتع که تحت حفاظت قرار دارند، دارای توان تفرج گسترده است، این مراتع می‌توانند مورد استفاده طبیعت‌گردی، گیاه‌شناسی، جانورشناسی، کوه‌نوردی، صخره‌نوردی، پرنده‌نگری، مشاهده حیات وحش، پاراگلایدر و ... برای گردشگران علمی و عادی قرار گیرند.