دوره 14، شماره 1 - ( 2-1399 )                   جلد 14 شماره 1 صفحات 61-47 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Abbasi Khalaki M, Ghorbani A, Esmali A, Shokoohian A, Jafari A. Site Selection for dry farming in sake of site restoration using AHP Case of: Balekhluchay Watershed. مرتع 2020; 14 (1) :47-61
URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-865-fa.html
عباسی خالکی معصومه، قربانی اردوان، اسمعلی عوری اباذر، شکوهیان علی‌اکبر، جعفری علی‌اشرف. مکان‌یابی دیم‌زارهای مستعد احیا در حوزه آبخیز بالخلی‌چای اردبیل با استفاده از روش تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP). مرتع. 1399; 14 (1) :47-61

URL: http://rangelandsrm.ir/article-1-865-fa.html


گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
چکیده:   (3210 مشاهده)
تبدیل اراضی مرتعی به دیم‌زار در سطوح وسیع و در زمانی نسبتاً کوتاه و عدم رعایت اصول عملیات زراعی در این دیم‌زارها باعث بروز فرسایش خاک و کاهش بازدهی شده و در نتیجه این اراضی رهاشده و یا در شرف رهاشدن هستند که باید زیر پوشش پروژه تبدیل دیم‌زارها قرار گیرند. برای این منظور یافتن مکان­های مناسب برای اجرای پروژه­های اجرایی به­ویژه در سطح کلان جزء مراحل مهم مطالعات به­شمار می­رود. در این راستا در تحقیق حاضر از فرآیند تحلیل سلسله­مراتبی (AHP) استفاده شد. در اجرای این مدل 5 معیار اصلی شامل عوامل فیزیوگرافی، اقلیمی، خاکی، ژئومورفولوژی و کاربری اراضی و 14 زیرمعیار انتخاب شدند. بدین ترتیب که فیزیوگرافی؛ 3 زیرمعیار ارتفاع از سطح دریا، شیب و جهت جغرافیایی، اقلیمی؛ 2 زیرمعیار بارندگی و دما، خاکی؛ 5 زیرمعیار شوری، اسیدیته، بافت، عمق و ماده آلی خاک، ژئومورفولوژی؛ 2 زیرمعیار سازندهای زمین­شناسی و فرسایش و کاربری اراضی 11 زیرمعیار را شامل می­شود. نتایج محاسبه وزن نسبی معیارهای اصلی نشان داد که از میان عوامل اصلی تأثیرگذار در مکان­یابی دیم‌زارهای مستعد احیا در حوزه آبخیز بالخلی‌چای اردبیل، بیشترین تأثیر را عامل فیزیوگرافی و اقلیم به­ترتیب با وزن 426/0 و 270/0 داشته­اند و پس از آن عوامل خاک­شناسی و کاربری اراضی دارای اولویت­های بعدی می­باشند. عامل ژئومورفولوژی نیز با وزن 055/0 کمترین اثر را داشته است. همچنین نتایج نشان داد که 6355/26436 هکتار از سطح دیم‌زارهای واجد شرایط (کم­بازده و رهاشده) معادل 62/44 درصد این اراضی (بیشترین سطح)، دارای استعداد یا پتانسیل متوسط برای احیا می­باشند. کمترین سطح اراضی برابر با 3948/3603 هکتار (08/6 درصد) دارای توان کم یا نامناسب برای احیا می­باشند. همچنین 2980/1983 هکتار (35/3 درصد) از دیم‌زارهای موردمطالعه برای احیا بسیار نامناسب و 5362/15780 هکتار (63/26 درصد) از این دیم‌زارها برای احیا بسیار مناسب هستند. به­طور کلی استفاده از فرآیند تحلیل سلسله­مراتبی توانست راه­کاری کارآمد و مقرون­به صرفه در تعیین بااستعدادترین اراضی دیم‌زار کم­بازده و رهاشده برای احیا و تبدیل به مراتع مطلوب باشد و این فرآیند می­تواند به مدیران و برنامه­ریزان متخصص در این زمینه کمک نماید تا موفقیت پروژ­ه­های تبدیل دیم‌زار مشابه این پژوهش تضمین شود.
متن کامل [PDF 1273 kb]   (1537 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/2/11 | پذیرش: 1399/2/11 | انتشار: 1399/2/11

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مرتع می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 All Rights Reserved | Rangeland

Designed & Developed by : Yektaweb